ایمپرشن: نقشه راه درمان دندانپزشکی

ایمپرشن یا قالب‌گیری دندانپزشکی، یکی از مراحل کلیدی در ساخت انواع پروتزهای دندانی است. این فرآیند، با استفاده از مواد خاصی، یک نسخه دقیق از دندان‌ها و بافت‌های نرم دهان شما ایجاد می‌کند. این نسخه دقیق به دندانپزشک کمک می‌کند تا پروتزهای دندانی را با بالاترین دقت و تناسب ممکن بسازد.

کاربردهای (ایمپرشن) در دندانپزشکی

ساخت روکش‌ها، بریج‌ها و پروتزهای کامل: ایمپرشن برای ساخت دقیق این پروتزها ضروری است.
ساخت ایمپلنت: برای تعیین موقعیت دقیق ایمپلنت و ساخت اباتمنت، از ایمپرشن استفاده می‌شود.
ارتودنسی: برای ساخت قالب‌های اولیه و ساخت وسایل ارتودنسی، ایمپرشن گرفته می‌شود.
درمان‌های اندودنتیک: برای ساخت پست و کور و پرکردن کانال‌های ریشه، ایمپرشن از دندان مورد نظر گرفته می‌شود.

نکته مهم: دقت در گرفتن ایمپرشن، نقش بسیار مهمی در موفقیت درمان‌های دندانپزشکی دارد. بنابراین، انتخاب ماده مناسب، تکنیک صحیح و همکاری بیمار در این فرآیند، بسیار حائز اهمیت است.

برای قالب‌گیری از دو نوع سینی قالب‌گیری استفاده می‌شود: تری باز و تری بسته.

ایمپرشن تری باز (Open Tray)

در روش تری باز، ایمپرشن کوپینگ (یک قطعه کوچک که روی فیکسچر ایمپلنت قرار می‌گیرد) به صورت آزاد روی فیکسچر بسته می‌شود. سپس ماده قالب‌گیری اطراف ایمپرشن کوپینگ تزریق می‌شود. پس از سفت شدن ماده، قالب و ایمپرشن کوپینگ با هم از دهان خارج می‌شوند.

مزایای روش تری باز:
دقت بالا: به دلیل آزاد بودن ایمپرشن کوپینگ، دقت قالب‌گیری بالاتر است.
مناسب برای موارد پیچیده: در مواردی که تعداد ایمپلنت‌ها زیاد است یا موقعیت آن‌ها پیچیده است، روش تری باز ترجیح داده می‌شود.
معایب روش تری باز:
زمان‌برتر: این روش نسبت به روش تری بسته زمان‌برتر است.
احتمال خطای بیشتر: به دلیل مراحل بیشتر، احتمال خطای انسانی در این روش کمی بیشتر است

ایمپرشن تری بسته (Closed Tray)

در روش تری بسته، ایمپرشن کوپینگ به صورت ثابت به سینی قالب‌گیری متصل می‌شود. سپس سینی قالب‌گیری پر از ماده قالب‌گیری شده و در دهان قرار می‌گیرد. پس از سفت شدن ماده، قالب از دهان خارج می‌شود.
مزایای روش تری بسته:
سرعت بالا: این روش نسبت به روش تری باز سریع‌تر است.
سادگی: مراحل این روش ساده‌تر است.
معایب روش تری بسته:
مناسب برای موارد ساده: این روش بیشتر برای مواردی مناسب است که تعداد ایمپلنت‌ها کم باشد و موقعیت آن‌ها ساده باشد.
دقت کمتر: به دلیل ثابت بودن ایمپرشن کوپینگ، دقت قالب‌گیری کمی کمتر است.

انواع ایمپرشن بر اساس جنس مواد

–آلژینات: این ماده، یک هیدروکلوئید برگشت‌ناپذیر است و به دلیل قیمت مناسب، سهولت استفاده و قابلیت انعطاف‌پذیری بالا، برای گرفتن ایمپرشن اولیه بسیار رایج است. آلژینات پس از سفت شدن، غیرقابل برگشت به حالت اولیه است.
—سیلیکون: این ماده، یک هیدروکلوئید برگشت‌پذیر یا الاستومر است که دقت بالاتری نسبت به آلژینات دارد و برای گرفتن جزئیات دقیق‌تر از بافت‌های نرم و سطوح دندانی استفاده می‌شود. سیلیکون‌ها به دو دسته افزودنی و تراکمی تقسیم می‌شوند.
—-پلی اتر: این ماده نیز یک الاستومر است و دقت بسیار بالایی دارد. پلی اترها ابعاد بسیار پایدار دارند و برای ساخت مدل‌های دقیق مورد استفاده قرار می‌گیرند.
—-پلی‌سولفید: این ماده، یک الاستومر با ویسکوزیته بالا است و برای گرفتن ایمپرشن از مناطقی که دسترسی به آن‌ها دشوار است، مناسب است.

(قطعه ایمپرشن) در دندانپزشکی: کلید ساخت پروتزهای دقیق

قطعه ایمپرشن یا ایمپرشن کوپینگ (Impression Coping) قطعه کوچکی است که در دندانپزشکی، به ویژه در ایمپلنتولوژی، برای گرفتن قالب دقیق از ایمپلنت کاشته شده در فک استفاده می‌شود. این قطعه به عنوان یک واسطه بین ایمپلنت و ماده قالب‌گیری عمل کرده و به دندانپزشک کمک می‌کند تا موقعیت دقیق ایمپلنت را در قالب ثبت کند.

چرا به (قطعه ایمپرشن) نیاز داریم؟

دقت بالا در قالب‌گیری: قطعه ایمپرشن به دندانپزشک اجازه می‌دهد تا قالب دقیقی از ایمپلنت و اطراف آن بگیرد. این دقت برای ساخت روکش، بریج یا سایر پروتزهای دندانی بر روی ایمپلنت ضروری است.
انتقال دقیق موقعیت ایمپلنت: این قطعه موقعیت دقیق ایمپلنت را در فک به آزمایشگاه منتقل می‌کند تا پروتز ساخته شده به طور کامل با ایمپلنت تطابق داشته باشد.
سهولت در قالب‌گیری: استفاده از قطعه ایمپرشن، فرآیند قالب‌گیری را ساده‌تر و دقیق‌تر می‌کند.

انواع (قطعه ایمپرشن)

قطعه ایمپرشن با اتصال هگز: این نوع قطعه با استفاده از یک اتصال هگز به ایمپلنت متصل می‌شود و رایج‌ترین نوع قطعه ایمپرشن است.
قطعه ایمپرشن با اتصال داخلی: این نوع قطعه دارای یک اتصال داخلی است که درون ایمپلنت قرار می‌گیرد و برای ایمپلنت‌های خاصی استفاده می‌شود.
قطعه ایمپرشن آنالوگ: این قطعه برای استفاده با روش‌های قالب‌گیری سنتی‌تر استفاده می‌شود.
قطعه ایمپرشن دیجیتال: این قطعه برای استفاده با اسکنرهای دیجیتال طراحی شده است.

مراحل استفاده از (قطعه ایمپرشن)

آماده‌سازی ایمپلنت: پس از کاشت ایمپلنت و گذراندن دوره بهبودی، دندانپزشک هیلینگ اباتمنت را از روی ایمپلنت برداشته و قطعه ایمپرشن را جایگزین آن می‌کند.
انتخاب ماده قالب‌گیری: دندانپزشک با توجه به شرایط بیمار و نوع ایمپلنت، مناسب‌ترین ماده قالب‌گیری را انتخاب می‌کند. گرفتن قالب: ماده قالب‌گیری در اطراف قطعه ایمپرشن قرار می‌گیرد و پس از سفت شدن، قالب از دهان بیمار خارج می‌شود. ارسال قالب به آزمایشگاه: قالب به همراه قطعه ایمپرشن به آزمایشگاه ارسال می‌شود تا پروتز مورد نظر ساخته شود.

اهمیت (قطعه ایمپرشن) در موفقیت ایمپلنت

استفاده صحیح از قطعه ایمپرشن و گرفتن قالب دقیق، نقش بسیار مهمی در موفقیت درمان ایمپلنت دارد. یک قالب دقیق به دندانپزشک اجازه می‌دهد تا پروتزی با تناسب کامل و عملکرد عالی برای بیمار بسازد. این امر به افزایش طول عمر ایمپلنت و بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک می‌کند.

برای خرید انواع قطعات ایمپرشن از فروشگاه اروم دنتال (تامین کننده قطعات باکیفیت ایمپلنتی) کلیک کنید.

مراحل انجام (ایمپرشن)

آماده‌سازی دهان: دندانپزشک دهان بیمار را تمیز کرده و از مواد خشک‌کن استفاده می‌کند.

انتخاب ماده: با توجه به نوع درمان و شرایط دهان بیمار، مناسب‌ترین ماده ایمپرشن انتخاب می‌شود.

آماده‌سازی سینی (در صورت نیاز): اگر از روش ایمپرشن غیر مستقیم استفاده شود، سینی مناسب برای دهان بیمار انتخاب و آماده می‌شود.

مخلوط کردن مواد: ماده ایمپرشن طبق دستورالعمل سازنده مخلوط می‌شود.

قرار دادن ماده در دهان یا سینی: ماده ایمپرشن در دهان بیمار یا داخل سینی قرار می‌گیرد.

برداشتن قالب: پس از سفت شدن ماده، قالب به آرامی از دهان یا سینی خارج می‌شود.

بررسی قالب: دندانپزشک قالب گرفته شده را از نظر کامل بودن و دقت بررسی می‌کند.

برای دیدن ویدیو مربوط به قالب گیری ایمپلنت با ایمپرشن کوپینگ و آنالوگ کلیک کنید.

(ایمپرشن) دیجیتال

در روش‌های مدرن، اسکنرهای داخل دهانی جایگزین قالب‌گیری سنتی شده‌اند. این اسکنرها اطلاعات را به‌صورت دیجیتال ثبت کرده و به لابراتوار ارسال می‌کنند. مزایای این روش شامل سرعت بیشتر، دقت بالاتر و راحتی بیمار است.

برای دیدن ویدیو چگونگی انجام ایمپرشن دیجیتال کلیک کنید.